‘’Hoe was de Tweede Wereldoorlog voor mijn opa en oma? Daar denk ik aan tijdens de dodenherdenking op 4 mei.’’ Vanuit PINO ondersteunt Lynn van Rennes de organisatie van de dodenherdenking op Waalsdorpervlakte. Dit jaar de 80e editie: ‘’De verhalen van de generaties die de oorlog hebben meegemaakt, mogen we niet vergeten. Daarom is het belangrijk dat we blijven herdenken.’’ Hoe zorgt ze samen met alle vrijwilligers voor een toekomstbestendige en waardige herdenking?
‘’We moeten blijven herdenken’’
80 jaar herdenken
‘’Ik keek de dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte altijd thuis vanaf de bank. Zappend op de tv bleef ik hangen bij de bourdonklok. Die vond ik altijd indrukwekkend.’’ En nu staat Lynn middenin de duinen: ‘’In het echt is het oorverdovend: de klok én de stilte.’’ Erepeloton Waalsdorp zorgt al 80 jaar voor die stilte. Ook daarvan is ze onder de indruk: ‘’Toegewijde vrijwilligers zetten elk jaar een waardige herdenking neer. En vol passie geven ze het door aan de volgende generatie. Ouders nemen hun kinderen mee tijdens de opbouw. Zo blijft de gedachte bestaan.’’
Kennis versterkt kennis
Maar er zijn ook zorgen: ‘’Als nu een vrijwilliger uitvalt, gaat veel kennis verloren. De kennis zit allemaal in het hoofd en is niet vastgelegd.’’ En dat is PINO’s taak: de waardevolle kennis vastleggen voor een toekomstbestendige en persoonsonafhankelijke organisatie. Lynn vertelt: ‘’De herdenking is al super goed geregeld – aan de vrijwilligers ligt het niet. Zij zijn een inspirerend, passievol en hardwerkend team. We willen de organisatie vooral niet overnemen. Aan PINO is specifiek gevraagd om onze kennis in te zetten om de bestaande kennis vast te leggen en begeleiden. Zodat na 80 bijzondere edities er nog vele volgen en we de slachtoffers niet vergeten.’’
Nieuwelingen
Samen met collega’s Roza Borren, Sanna van Veen en Lourien Verweij ondersteunt Lynn in het voortraject, op 4 mei zelf en de afronding. Hoe ziet dat eruit? Lynn: ‘’Dit is onze tweede editie, dus we inventariseren vooral nog de wie, wat en waar. Wie regelt dit en wie regelt dat?
''Dat was voor mij het moment dat ik dacht: het is gelukt.''
En als ‘nieuwelingen’ in een hecht team moet je ook de tijd nemen om iedereen te leren kennen. Er hangt een gemoedelijke sfeer en iedereen doet het werk met ontzettend veel passie. Dat vind ik ook zo mooi aan vrijwilligerswerk: je weet waarom je iets doet. Super mooi dat PINO daaraan bijdraagt.’’
Tien voor acht
En toen was het tien voor acht. De genodigden staan op de vlakte. De camera’s draaien. De flambouwen branden. Iedereen en alles staat op positie. Lynn vertelt trots: ‘’Dat was voor mij het moment dat ik dacht: het is gelukt. Alles staat klaar. Nu kunnen we allemaal even loslaten om te herdenken.’’ Duizenden bezoekers lopen in een stille tocht langs het monument en door de duinen. Terwijl de bourdonklok haar stem laat horen voor de slachtoffers.
Lachen met zere voeten
Nadat de laatste belangstellende langs het monument is gelopen, is het weer stil in de duinen. Lynn blikt terug: ‘’Dan is het nog even knallen tijdens de afbouw. Het is een lange dag, maar ook zo belonend. Als het erop zit en iedereen met zere voeten bijkomt, lachen we met elkaar. Dan denk ik: hier wil ik volgend jaar weer bij zijn. Om samen onze kennis te bundelen tot een nog krachtigere herdenking. Met rust aan de voorkant én rust achter de schermen.’’
Foto’s: Marleen Fouchier
Versterkt wij elkaar ook in kennis?
